Etgras – Harriët Ooijman & Martin Knaapen

Etgras is het verhaal van de groeiende liefde tussen twee jonge mensen tegen een achtergrond van de alternatieve jaren tachtig, waarin punk, new wave en donkere kelders de sfeer bepaalden.

Muziek, kunst, poëzie en een bonte schakering aan persoonlijkheden, creëerden diepten en verlegden grenzen die niet vanzelfsprekend waren en een ‘verloren’ generatie hun eigenzinnige do-it-yourself karakter gaven.

[ lees meer ]

– – –

in de pers

Kamiel Choi – Meander – 10 maart 2021
Punk en gras
“Ik vond de eerste bladzijden, toen ik ze na een te lange sociale media-sessie bekeek, een verademing. Mooi, bijna leeg papier met de zwarte afdruk van een paar grassprieten, een spoor van een stuk natuur dat zo alomtegenwoordig is dat we er normaal gesproken weinig aandacht voor hebben.”

“De regel over de schimmels die bloeiden als rozen is sterk. Hij doet me aan Dickinson denken, (et voilà: ‘So from the mould / Scarlet and Gold / Many a Bulb will rise’) maar zou ook van Louise Glück kunnen zijn, (…).  De omkering van schimmels en de hoogromantische rozen is poëtisch effectief en doet recht aan paddenstoelen die eigenlijk de bloesem van de schimmels zijn. De maatschappelijke norm van de roos wordt in de punk-kelder radicaal omgekeerd, maar het subversieve is tegelijk vitaal en vol mededogen.”

“Laten we dus concluderen: [ … ] etgras [ is ] een mooi minimalistisch uitgegeven kunstwerkje met een aantal dichtregels die kunnen beklijven, en een door zijn ingetogenheid unieke ode aan de vervlogen twintigste-eeuwse counterculture.”
https://meandermagazine.nl/2021/03/harriet-ooijman-martin-knaapen-etgras/

– – –

Een dichtbundel met gras – De Stentor 21 januari 2021

etgras in de Stentor 21 januari 2021

zie ook  het artikel op de website van de Stentor

– – –

recensie Tzum
“Wat wordt beschreven speelt zich af op de grens van twee tijdperken, waarbij het vermoeide oude wordt opgeruimd, om plaats te maken voor het vitale nieuwe. Groei in verschillende vormen loopt als een rode draad door alles, de trage groei van schimmels in kelders, de plotselinge uitbarsting van explosies staan tegenover elkaar, als het leven van alledag dat gewoon maar zijn gewone gang gaat tegenover de diep ingrijpende epifanieën, in dit geval liefde voor die ene speciale ander, en bevrijding.”
“Dionysisch gaat hier samen met Apollinisch, beeld en woord, anima en animus, omdat alleen daardoor de verlangde verdieping en heelheid kan worden bereikt.” – Enno de Witt