wuivend en buigend – Hansko Visser

wuivend en buigend voor

wuivend en buigend binnen

wuivend en buigend binnen II

dit is een brief

om zes uur

 

>> over de auteur

‘poetica’

Ik had iets geleend
en was vergeten het terug te geven
voor ik op de trein stapte.
Toen moest ik het wel sturen, per post.
Naar de uitgeverij.

Ik deed er een gedichtje bij.
Ze vroegen, wil je een poëtica schrijven?
Voor mij is dat: hoe ik werk,
waarom ik werk zoals ik werk
en wie mij daarbij lief zijn.

Het moest een boekje worden, dat je graag bij je hebt
als je op reis bent, of aan het werk, of beide.
(En waarin je zonder aarzeling dan
ook zelf wat schrijft of (aan-)tekent).

Dit is hoe ik het doe

Wuivend en buigend bevat een aantal teksten en tekeningen
over muziek en liefde, vaderschap, mijn broer, over angst
en de dood en over appels plukken in de polder.
Over rivieren, bergen en stations, politiek
en zogenaamde stoornissen,
maar vooral over muziek (en liefde).

mijn voorbeelden waren Igor S. (muzikale poëtica in de vorm van zes lessen)
John B. (Bento’s Sketchbook)

maar vooral

notes (8 pieces)

source  a new

    world

music: creative music)

by

leo smith

Hansko Visser

componist

uit de bundel:

           Als ik woon in het bos hiernaast,

neem ik wat ik vind (dat mij toekomt).
Vijftigers fietsen over de paden van het concentratiekamp,
lunchen licht en wijzen elkaar de barak
waar Anne nog batterijen verzamelde.
Kom. Samen op de foto.
Ik herinner mij niets.

Het bos levert mij bramen.
Het doodgeboren kalfje op het erf van de boer
een kilometer verderop, de geur en het licht
van de ligboxstal ‘s nachts veiligheid.

En als ik loop, acht of negen uur per etmaal,
(in het donker klinken mijn natte broekspijpen
als honden die me achtervolgen!)
stap ik soms (mij) ongezien (gewaand) een veld in
en breek me wat mais.
Op akkers kijk ik om me heen
voor ik een paar aardappels pak.

Niemand ziet mij als ik de was doe in de rivier,
(en mijn enige goede overhemd in de ketting van m'n fiets krijg)
niemand ziet mij als ik kook
(langdurig de voedermais en pootaardappelen kook)
en eet. (niemand dan Philip Mechanicus)

Ik ben muzikant.
Ik speel voor Jonas, de orgeldraaier,
die ze vermoord hebben.
Ik ben een zigeuner en bereid hen de maaltijd
(schnitzels, 

ze vragen me hoe ver de grens is,
en of het waar is, dat Hitler zeep van hun opa’s maakte).

– – – –

over de auteur

Hansko Visser is componist en probeerde een boekje te schrijven wat je graag bij je hebt als je aan het werk bent, of onderweg. of beide.

Ze vroegen me te schrijven hoe ik werk, waarom ik zo werk en wie me daarbij lief zijn,
ik schrijf in radikaal kontrapunt.
Momenteel werk ik aan een opera over Marinus van der Lubbe en aan een stuk over Erno Kiraly.
Daarnaast ben ik gewoon begonnen aan m’n tweede boek.

Hans studeerde
– Russische Taal en Letterkunde
– Oosteuropese Geschiedenis aan de RUG, afgestudeerd op Garsjin en Brodski bij Kees Verheul
– Klassiek Compositie aan Conservatoria in Zwolle en Enschede.

Hij was seizoensarbeider, vertaler, meubelmaker, muziekdocent, en nog wel meer, maar bouwt nu aan zijn instrumenten, aan zijn oeuvre met Marinus van der Lubbe en Plan Kruutntoone en als part time sjamaan….

Hans speelt, woont afwisselend in Amsterdam, Groningen, Bonn en Spielberg. Hij is zanger, gitarist, muzikant van Plan Kruutntoone en woont in geluid.

Hans houdt van Saskia.

– – – in de pers – – – 

“wuivend en buigend is taal. Is klank. Is kleur. Is vorm. Is mjoeziek in je glas, beweging op papier. Het is een schreeuw, een daad, spreken ook als je zwijgen moet. Ik was moe toen ik het gelezen had, echt moe. Dat heb ik niet vaak na het lezen. Het was een goede vermoeidheid, het was een vermoeidheid die me zei dat ik echt iets gedaan had, dat ik iets echts gedaan had.”

Tim Donker – Alles over boeken en schrijvers